– Oppfør deg! Å te seg i teatret

Teatret er for alle, og passar i alle høve. Men det finst, som elles i samfunnet, visse normer for kva som er greitt å gjere innanfor den ambiente atmosfæra som teaterrommet utgjer. Og som dydig gudbrandsdøl som lett let seg frustrere av urbane uvanar, vil eg gjerne komme med eit lite kurs i oppdraging her på Frontlosjen.

Fyrst ut kjem eit lite utsegn eg er veldig opptatt av: Teatret er ikkje ein kino.
Det vil seie at det ikkje er greitt å…

• ete popcorn, baconkrisp og anna som lagar mykje lyd. Institusjonsteater har sjeldan surround-lyd
• komme akkurat ved framsyningsstart – det er inga reklame dei fyrste ti minutta, og trongt mellom seteradane når folk som sitt i midten på død og liv skal gå inn sist
• sette seg på bakaste rad når det er att plassar langt framme. Ta ansvar – gje aktørane nokon å spele mot! (og så er det mykje betre)
• fnise og tiske – spesielt i mindre teaterrom. Her vil eg igjen minne om lyden, og ikkje minst at aktørane faktisk ser at du ikkje følgjer med (denne uvanen opplev eg mest blant damer over 40)
• kline

På ei anna side er det absolutt greitt å…

• gje god respons. Latter og gisp kan ha ein god effekt på stemninga, og direkte attendemelding hevar spelet. Men alt med måte
• gå før framsyninga er over. Men berre som ein statement
• ta seg eit glas i pausen. Frontlosjen er spesielt fan av teater der ein faktisk kan ta med seg glaset inn i frontlosjen (eller salen)

Ei liste med innlysande punkt der, altså. Men fleire har visst godt av å høyre dei, og for at dei moraliserande formaningane mine skal feste seg, kjem eg med ei lita skrekkhistorie frå røynda til slutt:

Sist eg var på teater med nokon som på død og liv måtte slurpe i seg brus på fyrste rad i eit intimt teaterrom, vart vedkommande ufrivillig dratt inn på scenen og måtte gjere heilt meiningslause ting – til si store fortviling.

Vokt eder, tølpere!

-Ragnhild